lijstjes

Mijn bureau, of nog erger, mijn hele huis is vergeven van de lijstjes, in allerlei soorten en maten. Ik heb ze als een geel Post-it® briefje, als een taak in Outlook en óók nog eens als een actielijstje in Gmail. Ik maak aantekeningen op een kladblaadje of achterop een geprint A4'tje. Iedere opdrachtgever heeft zijn
eigen lijstje - soms zelfs elk afzonderlijk project - en ik heb ook verschillende soorten verzamellijstjes. Een soort lijstje van een lijstje dus.

Het oorspronkelijke doel van het maken van een lijstje is dat het mijn hoofd moet ontlasten. Dat lukt niet helemaal want ik klaag regelmatig over 'een vol hoofd'.
Het fijne van lijstjes is vooral dat je er dingen op kunt zetten waarvan je zeker weet dat je die later weg kunt strepen. Ik vind dat prettig. Zo kan ik aan het einde van de dag zien dat ik weer heel druk ben geweest.

Nu ik op de laatste dag voor de vakantie mijn bureau aan het opruimen ben, duiken er ineens verschillende 'vergeten' lijstjes op. Natuurlijk is het meeste al gedaan, want anders had een geërgerde opdrachtgever zich allang gemeld. (Ik weet van mijn opdrachtgevers dat ook zij een lijstje hebben waarop staat dat zij mij dan en dan moeten bellen of e-mailen om te vragen hoe het met de voortgang van een klus staat).

Het zijn voornamelijk de lijstjes met klusjes die ik voor mijzelf had bedacht en die mij nu moedeloos maken. Ze zijn niet voor niets lange tijd uit het zicht geweest. Ik kan, als het aan de lijstjes ligt, nog lang niet op vakantie. En nog erger: ik weet dat in de keuken nog een paar boodschappenlijstjes en kampeerlijsten op me liggen te wachten. Dat wordt nachtwerk!

Tekstmakerij is er een week of drie tussenuit!